Gedicht 8 ‘Alsof het vanzelf gaat’

Alsof het vanzelf gaat
Heb ik niet door dat ideeën komen
Alsof het schip sneller vaart
Zonder dat ik het doorheb, heb ik dromen
Ze zijn nieuw, die ideeën
en ze komen uit mijzelf
Samenhangend, het zijn geen fantasieën
Ze ploppen op zonder dat ik het besef
Mijn brein ziet nieuwe dingen
Alsof het de oude schijf wil overschrijven
Het zijn kloppende zinnen
Mijn lichaam doet het weer en wil blijven
Blijven en ervaren, omdat het wonderlijk is
Alsof ik het van binnen niet kan geloven
Alsof een ontdekking een nieuw werkelijkheid is
Ontspanning en tijd kan ik weer veroorloven
De dromen, allerlei ingevingen zijn nog ongrijpbaar
Ze zeggen iets, maar ik weet niet precies wat
Alsof het niets is, ben ik opeens weerbaar
Aan het eind van de regenboog een gouden schat
Een gouden schat die ik durf te zien
Voor het eerst is daar de zekerheid
Voelt alsof ik dat voor het eerst verdien
Zonder er moeite voor te doen, dat is verleden tijd
Zo bizar, zo vluchtig, ik wil het vastgrijpen
Voor ik het weet ben ik al daar, in een uitdaging beland
Alsof het geen moeite kost om te begrijpen
Ik adem en aai mijzelf weer met mijn hand
De golf, alsof het vanzelf gaat
Dromen, de eigen richtingen en suggesties,
Verbinden in plaats van volgzaam gepraat
De losheid en creativiteit, zonder consequenties
Doorgaan, alsof elk uitdaging een spel is
Alles proberen en fouten permitteren
Een spel dat ik als kind hebt gemist
Ik wist het altijd al dat ik wilde leren

Geplaatst

in

door

Tags: