Gedicht 11 ‘Weinig zoals jij’

Er was eens een meisje die opgroeide op een mooie plek
Hier heel ver vandaan, had ze haar eigen stek
Daar was het mooi, ze voelde zich vrij
Geliefd en ongeremd, nieuwsgierig en blij
Springen en huppelen; gek doen
Grenzen zoeken, lekker zonder fatsoen
Daar kon ze doen en laten; schateren
Zonder dat ze bang was om te worden verlaten
Een plek waar je veilig voelt
Is waar je kan zeggen wat je bedoelt
Zonder dat iemand zich gekwetst voelt
Een plek waar het niet vreemd is, als je tegen iemand aankroelt
Die plekken zijn heel uniek
En vaak hebben ze iets van komiek
Als ik het ga proberen te omschrijven
Het zijn plekken waar je wil blijven
Waar je wil blijven, zonder iets te moeten
Zonder iedereen beleefd te hoeven groeten
Die plekken zijn zeldzaam
Je voelt je daar niet eenzaam
Zulke plekken zijn zoals deze hier ik ervaar
Je voelt je vrij; er is geen gevaar
Het heeft te maken met wie je praat
heeft te maken met degene met wie je omgaat
Er zijn weinig woorden nodig, alleen er zijn
Het gevoel gezien te worden is oh zo fijn
Niet eens te praten, alleen te luisteren
En misschien soms onzin naar elkaar fluisteren
Zoals jij zijn lijkt mij zo geinig
Zoals jij zijn, zijn er maar weinig
Er zijn maar weinig zoals jij
Waar ik mij vrij voel en blij

Geplaatst

in

door

Tags: