Snelle gedachtes, reflexieve reacties zijn daar onbewust Voordat je het weet heb je jezelf verraden, in onrust Je bent bezig met de ander in plaats van je innerlijke emoties Zonder iets te zeggen maak je afstand door afwijzende acties
Langzaam, als je om je heen kijkt is het niet zo gek Registreren en herkennen vraagt om repeterende oefeningen Sterker nog, niemand heeft het door die blinde vlek De vlek die is ontstaan uit ons cultuur en herinneringen
Herinneringen, houdingen en non verbale gebaren, die zijn gebroed, gevoed en opgelegd Waar komen ze vandaan, die angsten en gevaren? Onbewust vormen er aannames die moeilijk zijn te veranderen Stil, impliciet, hoe we denken over anderen, Sluipen ze in ons en lijken ze terecht Er is geen ontsnappen aan, zie het niet als een gevecht Zoals bochten in rivieren van nature ontstaan Doordat het water in de buitenbocht sneller stroomt dan daarbinnen Ontstaan kronkels en bochten, net als in ons bestaan Weet je dat door te onderzoeken veel meer is te winnen Het bewust worden van hoe het is ontstaan Net als de kronkels in een rivier, ze noemen het meanderen Zorgt dat we kunnen begrijpen, minder ver van de ander afstaan Minder afhankelijk te zijn van oordelen van anderen
Uiteindelijk is het proces van oordelen net zo natuurlijk Ingebakken door wat er wordt gezegd en vergeleken Weten wat de bedoeling is achter een oordeel is onduidelijk Zij die oordeelde wist niet eens dat ze afkeurend heeft gekeken
Zij die altijd met haar zussen werd vergeleken: Het was nooit genoeg hoe ze haar keuzes maakte Haar gezicht veranderde van neutraal totdat ze de ander afkraakte Een rimpelende neus en mondhoeken zo diep gebogen Zag je alleen matte en afwezige ogen
Hij met gefronste wenkbrauwen, die het advies gaf om argwaan te hebben voor iedereen Wist zelf niet eens waarom hij heilig geloofde in de loterij Wist niet dat hij door impulsen werd geleid Verdronk in de alcohol en werd meer en meer gemeen De lach die werd vervangen door een gespannen kaak De passie die verdween en meer ging lijken op een straf-taak Ooit waren ze er: de ogen die straalden en bruisten Vervangen door rode boze ogen en gebalde vuisten
Bij de gezichten horen houdingen, bewegingen, klanken en gebaren Verborgen intenties die zeggen dat we beter zijn dan zij Ze leiden tot een systeem, sensitieve alarmbellen voor gevaren Gevaren die zich vooral toespitsen op hoe anderen denken, over mij
Of je blij kan zijn met je keuzes die je maakt Aan de reactie snelheid kan iemand al snel merken Dat je er boven staat of dat het jou raakt Dezelfde manier en gezichten hoeven niet te werken
De rode lippenstift kan het niet verbloemen Onbewust vorm je, word je naar wie je kijkt Je voelt verwarring en kan het niet benoemen Ook al wil je helemaal niet dat je op degene lijkt Je fronst tussen je wenkbrauwen en je mond en kaak zijn gespannen Je voelt dat je nep lacht, je kan er niet tegen vermannen Onbewust veranderen je ogen ze worden wijder en wijder Ze willen alleen maar scannen, heen en weer ga je als een strijder Tegen je gevoel in juist het omgekeerde doen, Is weten dat iedereen van nature is ingebakken met vooroordeel En te registreren, je bent er een van zoveel Vrijheid begint bij jezelf, herstellen is bewust worden Zeker niet door te vermijden of te gooien met borden