Gedicht 32: “Zandeiland 4”

Ze is een van de 12 eilanden waar ik graag naar toe ga
Omringd door water, maar toegankelijk en bereikbaar
Via een doodgewone weg bevindt ze zich daar
Tussen de plassen voel ik dat ik ervaar
Dat ik ervaar, dat het water je mee kan nemen
In haar onvoorspelbare golven in licht en donkere kleuren
Kleuren die continu bewegen, ritmes vermengen en langer duren
De kleuren zijn als veranderingen die continu bewegen
Oneindig kan ik blijven kijken, observeren en denken
Hoe euforie vlak naast angst bestaat
Het is maar net waar de spanning in omslaat
Ik zie de duikers onder water gaan met hun zuurstof-tanken
Zuurstof kan je geruststellen dat je genoeg hebt, genoeg tijd
Om te ademen voor korte of langere tijd, 
Alleen zonder angst ervaar je de schoonheid
De schoonheid om je heen als je erop let, er is tijd
Onderweg naar een andere wereldbeeld
Wereld van kalmte, stilte terwijl de golven daarboven door kolken
Hoe zou het zijn onder water 50 meter diep, de stilte daaronder
Hier aan de steiger is er geen moment dat je verveelt
Verder tuur ik naar boven en zie in contrast blauw-lijkend lucht
En zie ik kalme wolken die de lucht onderbreken
Net als de eilanden die de kolkende golven breken
Wat ruikt het hier lekker, het water, de lucht en ik zucht
Turend over het water, vraag ik mij af waarom
Waarom ik hier graag kom 
Nieuwsgierig ben naar de windkracht en observeer
Het glinsterende water tussen de golven heen en weer
In de verte zie ik duikers nagenieten in rust
bij het zien van ondergaande zon, een zachte wind dat sust 

Geplaatst

in

door

Tags: